Creteonair

Μου Λείπεις Πατέρα - Γράφει η Litsa Mer

Οδηγώ και ακούω στο ραδιόφωνο….. «Σ’ αγαπώ…. Για το τώρα, το πριν, το μετά και το πάντα..»

Αβίαστα μου έρχεται η εικόνα του άντρα που θα αγαπώ μια ζωή. Είναι ο πρώτος άνδρας, που με κράτησε στην αγκαλιά του, μόλις άνοιξα τα μάτια μου σε αυτόν τον κόσμο.

Είναι εκείνος ο άνθρωπος, που με μια αγκαλιά του, κολλούσε κάθε σπασμένο κομμάτι της ψυχής μου.

Είναι αυτός που όσα βράδια αξημέρωτα έχω βιώσει, του μιλάω σαν να είναι εδώ.

Δεκαέξι χρόνια, δεν τον έχω μαζί μου. Δεκαέξι χρόνια τον κουβαλώ μέσα μου.

Είναι εκεί… Σε κάθε στιγμή της ζωής μου. Είναι εκεί γιατί είμαι προέκταση του εαυτού του.

Μα όσο κι αν έχω μέσα μου ανεξίτηλη την εικόνα του, μου λείπει.

Μου λείπεις πατέρα… Μου λείπουν οι κουβέντες που κάναμε αργά το βράδυ, καθώς ξάπλωνες να ξεκουραστείς. Μου λείπει η αγκαλιά σου και η ασφάλεια που ένιωθα μέσα σε αυτήν. Μου λείπει η τρυφερότητα, τα φιλιά και τα χάδια σου.

Μου λείπεις πατέρα… εκείνες τις ώρες που είμαι μόνη, εκείνες τις ώρες που αισθάνομαι ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς. Εκείνες τις ώρες που θέλω να νιώσω το κοριτσάκι κάποιου.

Τις στιγμές που θέλω μία συμβουλή και η μόνη επιλογή που έχω είναι να κοιτώ την φωτογραφία σου και να ψάχνω απαντήσεις στο βλέμμα σου.

Μου λείπεις πατέρα… Τις ώρες που φεύγω από το σπίτι και εσύ δεν είσαι εδώ να με φιλήσεις και να μου πεις «να πας στο καλό». Τις ώρες που θέλω να με πάρει κάποιος αγκαλιά και να μου πει πως όλα θα πάνε καλά.

Μου λείπεις πατέρα… Μα είσαι εδώ. Γιατί ζω με τις αρχές που με μεγάλωσες. Γιατί με έμαθες, να λυγίζω, μα να μην σπάω. Γιατί αυτό που είμαι στην ψυχή μου το οφείλω σε σένα.

Μου λείπεις πατέρα… Μα μένεις ζωντανός, κάθε φορά που μιλάω για σένα, κάθε φορά που μου λένε για σένα άνθρωποι που σε γνώρισαν και είμαι τόσο περήφανη να λέω ότι είμαι παιδί σου.

Είπα κάπου….. «προτεραιότητα μου είναι να σταματήσω τον χρόνο» και αν μπορούσα να το κάνω, αν είχα αυτή την δύναμη. Θα τον σταματούσα εκεί. Στο λίγο πριν σε χάσω, στο τελευταίο φιλί και στην τελευταία αγκαλιά, στο τελευταίο χάδι των μαλλιών μου, κάθε φορά που τα έπιανες κότσο και μου έλεγες… «μάζεψε παιδί μου τα μαλλάκια σου να φανεί το μουράκι σου που είναι όμορφο.»

Λέει μια μαντινάδα….

Έλα πατέρα στ’ όνειρο… Την συντροφιά σου να χω

Και πες μου μην ανησυχείς… Εγώ παιδί μου υπάρχω!

Κι απόψε θα σε περιμένω…

Καλοκαιρινές εξορμήσεις - Δημιουργικές εξερευνήσεις

Το The Garage για φέτος το καλοκαίρι

προτείνει το πρόγραμμα δημιουργικής απασχόλησης

(για παιδιά ηλικίας 3-7 ετών)

«Παίζοντας με τα συναισθήματά μας μέσω…»

με εμψυχωτές τη Μαριάννα Τσαμάνδουρα και τον Κωστή Βασιλάκη.

Καθημερινά από τις 8.30 το πρωί μέχρι τις 12.30 το μεσημέρι με έναρξη τη Δευτέρα 15 Ιουνίου και ως τα τέλη του Αυγούστου.

Τρεις από τις μέρες της εβδομάδας, η ομάδα μας θα βρίσκεται

σε ασφαλές εξωτερικό χώρο της πόλης του Ρεθύμνου

για βιωματικές εξερευνήσεις στη φύση

ενώ τις υπόλοιπες στο φιλόξενο χώρο του The Garage

τηρώντας όλα τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα.

Παίζοντας με τα συναισθήματά μας μέσω…

• Εξορμήσεων στη φύση
• Messy play: ελεύθερο, αισθητηριακό παιχνίδι – παιχνίδι που λερώνει
• Παιδικής yoga: στάσεις σώματος που μιμούνται ζώα και ασκήσεις αναπνοής
• Θεατρικού παιχνιδιού: αυτοσχεδιασμός και μεταμφιέσεις για τη δημιουργία δρώμενου
• Παραμυθοϊστοριών: προφορικές αφηγήσεις και αναγνώσεις εικονογραφημένων παραμυθιών
• Μουσικοκινητικών δραστηριοτήτων: παιχνίδια στο ρυθμό της μουσικής και του σώματος
• Παιχνιδιών συνεργασίας: συνεργατικά, μη ανταγωνιστικά, ομαδικά παιχνίδια

Το πρόγραμμα αξιοποιεί διαφορετικές μεθόδους και προσεγγίσεις μάθησης, μέσω των οποίων τα παιδιά θα εξερευνήσουν δημιουργικά τα συναισθήματα που βιώνουν, αναπτύσσοντας την πολύτιμη δεξιότητα της συναισθηματικής τους επίγνωσης. Αισθήσεις, κίνηση, λόγος, ρυθμός, έκφραση, συναισθήματα, αναπνοές, σώμα, ρόλοι και μουσική θα γίνουν τα μέσα για την επίτευξη του σκοπού.

Οι θέσεις είναι περιορισμένες λόγω των οδηγιών του Υπουργείου για την υγειονομική ασφάλεια όλων μας.

Για διευκρινήσεις και δηλώσεις συμμετοχής, καλέστε άμεσα στα τηλέφωνα 6974278739 και 6988782170.

H Τσαμάνδουρα Μαριάννα είναι απόφοιτη του Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Αποτελεί ιδρυτικό μέλος της ομάδας “Αγαπωκύματα” από το 2017, οργανώνοντας δράσεις baby & kids messy play με γονείς και παιδιά. Έχει εκπαιδευτεί στη μέθοδο messy play από την ομάδα Hehe art, στην παιδική Yoga, καθως και στην Aerial Yoga για παιδιά από το North Academy of Fitness. Το 2016 ξεκίνησε να φοιτά στη σχολή Θεατρικού Παιχνιδιού του “Θεάτρου Ημέρας” με βασικό εμψυχωτή το Λάκη Κουρετζή. Το ενδιαφέρον της για την ελεύθερη - δημοκρατική εκπαίδευση την οδήγησε στη συνεργασία με το παιδικό στέκι “Το Σπόρι”, με το “Παραμυθένιο Νηπιαγωγείο” και το "Χαρούμενο Εργαστήρι". Εργάστηκε ως παιδαγωγός παράλληλης στήριξης στο σχολείο της Κυριάννας και από το 2018, εργάζεται ως βοηθός εκπαιδευτή σε τμήματα Aerial Yoga Kids.

Ο Βασιλάκης Κωστής είναι τελειόφοιτος του τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, εκπαιδευόμενος Συστημικής Θεραπείας και Συμβουλευτικής στο Συστημικό Ινστιτούτο Κύπρου και απόφοιτος του τμήματος Επικοινωνίας Παντείου. Έκανε την πρακτική του άσκηση στον Κυπριακό Σύνδεσμο Οικογενειακού Προγραμματισμού, συμμετέχοντας στη βιωματική εκπαίδευση παιδιών για τα συναισθήματα και τις υγιείς σχέσεις.

Ψυχοθεραπευτική Σχέση - Γράφει η Litsa Mer

Σύμβουλοι, Ψυχικής Υγείας, είναι οι ειδικοί ψυχικής υγείας που έχουν λάβει πιστοποίηση ή έχουν κάνει σπουδές.

Απαραίτητη προϋπόθεση, για αυτούς που θα ακολουθήσουν αυτόν τον κλάδο, είναι η προσωπική θεραπεία, η εποπτεία της δουλειάς τους και η συνεχής επιμόρφωση.

Όλοι τους άνθρωποι σαν εσένα, σαν εμένα, σαν εμάς.

Άνθρωποι που πόνεσαν, που πληγώθηκαν, που άλλαξαν.

Άνθρωποι που μετέτρεψαν τον πόνο τους σε κάτι δημιουργικό, επιλέγοντας να ακολουθούσουν αυτήν την καριέρα.

Τον καλύτερο Σύμβουλο, όπως και τον άνθρωπο με αξίες, θα τον βρεις στην ταπεινότητα.

Υπάρχει η ψευδαίσθηση από αρκετούς, ότι οι Σύμβουλοι Ψυχικής Υγείας, έχουν λύσει όλα τα προβλήματα τους, ότι δεν πονούν και ότι η ζωή τους είναι τέλεια.

Κάτι που φυσικά είναι πέρα για πέρα λάθος, αφού και οι ίδιοι είναι άνθρωποι.

Άνθρωποι που κάποια στιγμή της ζωής τους πόνεσαν πολύ, πόνεσαν και έμαθαν την αξία να έχεις έναν άνθρωπο να μιλήσεις, να του ανοίξεις την ψυχή σου, όταν το ταβάνι δεν δίνει τις απαντήσεις που περίμενες και όταν το μαξιλάρι σου δεν μπορεί να σε παρηγορήσει παρόλα τα δάκρυα που το έχεις ποτίσει.

Είναι εκείνοι που θέλησαν να βοηθήσουν με τις γνώσεις τους και τα βιώματα τους άλλους ανθρώπους.

Όταν επιλέξεις να συνάψεις μια θεραπευτική σχέση με έναν τέτοιο άνθρωπο, αρχικά θα πρέπει να είσαι πρόθυμος να αλλάξεις.

Να εμπιστευτείς και να ξεγυμνώσεις την ψυχή σου σε έναν άγνωστο.

Θα πρέπει να ξέρεις πως η θεραπευτική σχέση, δεν διαφέρει και πολύ με κάθε είδος σχέση που κάνει στη ζωή του ο άνθρωπος.

Εννοώντας πως το πρώτο βήμα είναι να καταφέρει να σε κάνει να τον εμπιστευτείς.

Φυσικά θα υπάρχουν και οι στιγμές που θα σε θυμώσει, που θα είναι δύσκολο να τον αναληφθείς , «τι θέλει να πει ο ποιητής»

Μα το μαγικό σε αυτήν την σχέση, είναι να εκτιμήσει ο ένας τα δώρα του άλλου.

Εσύ που θα του δείξεις την ψύχη σου και εκείνος που θα την κρατήσει σαν θησαυρό.

Είσαι έτοιμος να κάνεις μια υγιή σχέση;-Γράφει η Litsa Mer

Διφορούμενες απαντήσεις θα παρθούν σε αυτό το ερώτημα.

Που θα ποικίλουν ανάλογα με το πώς έχει φανταστεί ο καθένας την ιδανική ερωτική σχέση στο μυαλό του.

Αυτός ο άνθρωπος συνηθίζεται να λέμε (γυναίκα ή άνδρας, ανάλογα την περίπτωση) είναι δικός μου.

Μα τι σημαίνει η λέξη δικό μου;

Δικό μου, είναι αυτό, που μπορώ να το έχω ανά πάσα στιγμή στη ζωή μου, ανεξαρτήτου συνθήκης.

Ένας άνθρωπος, ανεξαρτήτου φύλου δεν μπορεί να είναι δικός σου. Αφενός γιατί η παραπάνω συνθήκη είναι δύσκολο να υλοποιηθεί. Αφετέρου γιατί ο άνθρωπος, είναι, σώμα, ψυχή, μυαλό και οι άνθρωποι θα είμαστε πάντα μακριά ο ένας από τον άλλο αφού η σκέψη μας είναι απροσπέλαστη.

Σαν παιδιά μεγαλώνουμε με παραμύθια που λένε για πριγκίπισσες και πρίγκιπες, για μια αγάπη για πάντα μαζί, μεγαλώνουμε με ένα… έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλυτέρα...

Ενηλικιωνόμαστε και παρατηρούμε πως δεν είναι όλα τόσο μαγικά, πως υπάρχουν και αλλά που δεν μας μάθανε, πως δεν ακούσαμε όλη την αλήθεια στα παιδικά μας χρόνια.

Μια υγιής σχέση, επιτρέπει και στους δύο συντρόφους να αισθάνονται ανεξάρτητοι.

Με βασικά χαρακτηριστικά τα όρια και η επικοινωνία.

Σπουδαίο πράγμα να δέχεσαι τα όρια του συντρόφου σου, μα όταν τον αγαπάς πραγματικά χρειάζεται να του δίνεις τον χώρο και τον χρόνο να δημιουργήσει. Χρειάζεται να νιώθει ελεύθερος μέσα στην ερωτική σχέση.

Μην ξεχνάς πως κάθε άνθρωπος πριν μπει σε σχέση ήταν μοναχικό και ανεξάρτητο ον, είχε την ζωή του και τα όνειρα του, είχε τις παρέες του και τις δραστηριότητες του.

Αν θες να έχεις μια υγιή σχέση, πρέπει να δεχτείς τον άλλο ολοκληρωτικά, με τις καλές και τις κακές στιγμές του. Χωρίς πίεση, χωρίς γκρίνια. Χωρίς ψευδαισθήσεις.

Ας τον ελεύθερο… Γιατί μόνο τότε θα είναι πραγματικά δικός σου.

Όταν από δική του επιλογή, θα θελήσει να σε βάλει στις παρέες του, όταν από δική του επιλογή θα σε κάνει κομμάτι της ζωής του. Όταν από δική του επιλογή θα θέλει να αγκαλιάζει το δικό σου κορμί παρόλο τις επιλογές – ευκαιρίες που θα του δίνονται.

Γιατί θα γνωρίζει πως μαζί σου είναι αλλιώς, μαζί σου θα είναι αυθεντικός, χωρίς πρέπει και μη. Χωρίς κανόνες και απαγορεύσεις. Ολοκληρωτικά και ελεύθερα.

΄΄ Για να θυμάμαι ΄΄Το νέο τραγούδι των Stavento, που γεννήθηκε εν μέσω Κορωνοϊού, στέλνει το δικό του μήνυμα. - Από τη Δέσποινα Τσώπου

Όλα τα τραγούδια έχουν τη δική τους αλήθεια και ο Μιχάλης Κουϊνέλης των Stavento καταθέτει κάθε φορά τη δική του αλήθεια σε κάθε τραγούδι του. Χωρίς φίλτρα και με τον αυθορμητισμό που διακρίνει κάθε καλλιτέχνη που το μόνο που θέλει ,το μόνο που έχει ανάγκη είναι να επικοινωνήσει με τον κόσμο τα συναισθήματά του, την αλήθεια του, όπως τη νιώθει αυτός και όπως ο ίδιος τη βιώνει.

Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό τραγούδι που καταγράφει τη νέα πραγματικότητα της πανδημίας.

Το «Για Να Θυμάμαι» γράφτηκε από τον Μιχάλη Κουινέλη την Κυριακή 12 Απριλίου 2020, εν μέσω κορωνοϊού στην Ελλάδα και εκφράζει σκέψεις και συναισθήματα, αγωνίες και προβληματισμούς.

Γράφτηκε για να μην ξεχάσουμε. Γράφτηκε για να θυμόμαστε για πάντα όλα όσα ζούμε, όλα όσα μάθαμε, όλα όσα νιώσαμε και μας στιγμάτισαν, όλα αυτά που κρατάει βαθιά μέσα του ο καθένας μας από μια τέτοια εμπειρία ζωής.

«Αναρωτιέμαι σενάρια πολλά καθώς τελώ υπ’αγρύπνηση, μια μέρα τη Μεγάλη Εβδομάδα οι πασχαλιές ανθισμένες, όμως δεν θα ανάψει λαμπάδα / 41 χρόνια τώρα που αναπνέω στη Γη, αναρωτιέμαι “ένα τέλος ή μια νέα αρχή;” / Αναρωτιέμαι μονάχος και μονολογώ, τα πράγματα πώς θα ναι μετά τον κορονοϊό…», λέει ο Μιχάλης Κουινέλης μέσα από τους στίχους του τραγουδιού.

«Για να θυμάμαι αναφέρω το όνομά του, καθώς χιλιάδες οι νεκροί στο πέρασμά του / Για να θυμάμαι, ο πλανήτης σε κατάρρευση, όλοι σε καραντίνα – άλλοι σ’ αναπνευστήρα ή σ’ ανάρρωση», συνεχίζει.

Το σίγουρο είναι ότι πολλά είναι αυτά που θα αποκομίσουμε απο αυτήν την πρωτόγνωρη εμπειρία που ζούμε όλοι.Αντιλήψεις θα αναθεωρηθούν, προτεραιότητες θα αλλάξουν και τίποτα δεν θα θεωρείται πλέον δεδομένο, όπως θα έπρεπε να είναι πάντα δηλαδή αλλά μέσα στη καθημερινότητα το ξεχνάμε.

Και μέσα σ΄όλα αυτά, το τραγούδι αυτό των stavento θα είναι μια κληρονομιά που θα την έχουμε, για να μας θυμίζει όλα αυτα που δέν πρέπει να ξεχάσουμε απο όλη αυτή την περίοδο που περνάμε που δεν ξέρουμε που θα βγεί όμως ένα είναι το σίγουρο.Κανείς μας δεν θα βγεί απο όλο αυτό ο ίδιος.Και στο χέρι μας είναι η αλλαγή αυτή να είναι μόνο προς το καλύτερο.

Γι΄αυτό πρέπει πάντα να θυμόμαστε..Να θυμάσαι..

Το «Για Να Θυμάμαι» θα είναι το τελευταίο τραγούδι (οutro) στο επερχόμενο άλμπουμ του Stavento που αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο.

Το τραγούδι έκανε πρεμιέρα στο YouTube και κυκλοφόρησε από τη Παρασκευή 17 Απρίλη, σε όλα τα ψηφιακά καταστήματα και τις streaming υπηρεσίες από τη Minos EMI / Universal .

Από τη Δέσποινα Τσώπου

Θα μάθεις να πετάς..- Γράφει η Litsa Mer

Θα μάθεις να πετάς…

Στην ζωή μας, από την ημέρα που θα γεννηθούμε, μαθαίνουμε να μπουσουλάμε και μετά να περπατάμε. Υπάρχουν όμως και φορές που μας έκαναν να συρθούμε στα πατώματα για ανθρώπους ή καταστάσεις που δεν άξιζαν.

Λένε πως μετά από την καταιγίδα, έρχεται ένα ουράνιο τόξο.

Εκεί λοιπόν κάπου ανάμεσα στο περπάτημα μου και το σύρσιμο μου, πίσω από ανθρώπους και καταστάσεις που δεν μου άξιζαν, φάνηκε ένας άνθρωπος και μου άπλωσε το χέρι του.

Πεισματικά, κοιτώντας με στα μάτια χωρίς να αφήνει περιθώρια επιλογής και μου είπε…. «Έμαθες να δίνεις μέχρι τώρα, τώρα θα μάθουμε στην Λίτσα να παίρνει…»

Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι σαν τους άλλους, όσο σπουδαίος και να είναι, δεν θα τον προσέξεις καθώς θα περπατάει στον δρόμο, δεν θα σου κινήσει την περιέργεια, ίσως ακόμα και να μη γυρίσεις για μια δεύτερη ματιά.

Αλλά μη γελιέσαι….

Επιλογή του είναι να μην τραβάει τα βλέμματα! Από ταπεινότητα.. όχι από εγωισμό ή τουπέ.

Μπορεί να μη δώσεις καμία σημασία στον τρόπο που περπατάει, δεν θα τον δεις ποτέ κυριλέ ντυμένο. Συνήθως θα είναι με αθλητικά για να νιώθει άνετα, δεν θέλει να εγκλωβίζεται, έμαθε να πετάει….

Θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε και να κάνει παρέα με οποιονδήποτε, δεν είναι τέλειος, μα γνωρίζει τις ατέλειες του και ξέρει να τις κουμαντάρει ώστε να μην επηρεάζουν την ζωή και τους γύρω του.

Μπορείς εύκολα να τον πλησιάσεις, να κάνεις παρέα μαζί του, μα δύσκολα θα τον καταλάβεις. Κάθε φορά που θα λες…. «τον έμαθα» κάθε φορά θα σε εκπλήσσει με έναν διαφορετικό τρόπο.

Αν με ρωτάς λοιπόν πως θα καταλάβεις έναν τέτοιο άνθρωπο όταν μπει στη ζωή σου, θα σου απαντήσω…. Δεν είμαι σίγουρη…

Αν με ρωτήσεις πόσο θα μείνει στη ζωή σου…. πάλι δεν ξέρω να σου πω, εκείνος έμαθε να πετάει, πόσο μπορεί να κάτσει, ένα ανήσυχο πνεύμα ακίνητο;

Δεν ξέρει ούτε ο ίδιος, αφού και ο ίδιος εκπλήσσετε από τον εαυτό του μερικές φορές. Και αν με ρωτήσεις τι θα κάνεις για να τον μάθεις…. Εκεί θα σου πω…. Σώπαινε…. και Παρατήρησε τον…

Αυτός ο άνθρωπος δεν μαθαίνεται με ερωτήσεις, μονάχα με σιωπή και υπομονή!

Μάθε ν’ αναγνωρίζεις την σιωπή του, μάθε να διαβάζεις το βλέμμα του, που πολλές φορές δεν θα ασχολείται με τα επίγεια, μα θα το δεις να το έχει στραμμένο στον ουρανό, και θα σε κάνει ν’ αναρωτιέσαι τι σκέφτεται…. Ίσως απλά ταξιδεύει, όπως έμαθε να πετά και αυτός.

Και αν ήδη κουράστηκες ή σου φαίνεται μεγάλη η πρόκληση να μάθεις έναν τέτοιον άνθρωπο. Θα σου πω σε καταλαβαίνω… πως έχεις δίκιο…. Θέλει δύναμη ψυχής να τον καταλάβεις….. Να τον νιώσεις…

Είναι αερικό και τα αερικά δεν πιάνονται…. Αυτή είναι η μαγεία τους.

Γιατί να κάτσεις να ασχοληθείς μαζί του; Θα με ξανά ρωτήσεις... Αν είναι τόσο πολύπλοκο να τον μάθεις….

Γιατί αυτός ο άνθρωπος, αν θ’ αποφασίσει να σε αφήσει να μπεις στην στρατόσφαιρα του και αν σ’ εμπιστευτεί…. « θα σε μάθει να πετάς… όταν οι άλλοι σου μάθαιναν να σέρνεσαι για να νιώθουν άνδρες!» και αυτό από μόνο του είναι δύσκολο και μαγικό!

Ήρθε στον δρόμο μου, ένας τέτοιος άνθρωπος...

Που με κάνει να θέλω ν’ απλώσω το χέρι μου και να πετάξω μαζί του.

Που με γεμίζει μ’ ενθουσιασμό και μου δίνει κουράγιο για να προχωρήσω στην ζωή μου. Που με κάνει να μην πονάω όταν θυμάμαι όσα πέρασα. Μα αντίθετα με γεμίζει με δύναμη να συνεχίσω για ότι είναι καλύτερο για μένα.

Που με πάει στο φως, όταν οι υπόλοιποι με βύθιζαν στο σκοτάδι.

Που είμαστε διαφορετικοί σε αρκετά πράγματα και αντιλήψεις, μα δεν με ενοχλεί!

Ακούω, Παρατηρώ και Σωπαίνω…

Μόνο έτσι θα τον μάθω καλύτερα, μόνο έτσι θα ΜΕ μάθω καλύτερα!

Θα μάθω μέχρι που μπορεί να φτάσω και πόσο μπορώ να ξεπεράσω τον εαυτό μου…

Να βγάλω φτερά και να πετάξω όπως εκείνος…

Δεν γνωρίζω πόσο θα μείνει στη ζωή μου και με φοβίζει λίγο αυτό…. Γιατί όταν πετάς η πτώση είναι μεγαλύτερη απ΄ όταν περπατάς.

Μα είμαι σίγουρη πως δεν θα μου αφήσει το χέρι, μονάχα όταν θα είναι βέβαιος για τα δικά μου φτερά.

Σάββατο του Λαζάρου – Ιστορία, έθιμα, συνταγή για εύκολα λαζαράκια!- Γράφει η Κολαϊτη Ειρήνη

Την ημέρα αυτή η Ορθοδοξία γιορτάζει το θαύμα της εκ νεκρών έγερσης του Λαζάρου, φίλου και πιστού μαθητού του Ιησού. Ο Λάζαρος υπήρξε στενός φίλος του Ιησού Χριστού, αδερφός της Μάρθας και της Μαρίας. Κατοικούσε στη Βηθανία, 3 χλμ. περίπου ανατολικά της Ιερουσαλήμ.

Ενώ ο Ιησούς βρισκόταν μακριά από τη Βηθανία, ο Λάζαρος ασθένησε. Οι αδερφές του ειδοποίησαν τον Ιησού για την κατάστασή του, ο Ιησούς όμως καθυστέρησε εσκεμμένα τη μετάβασή του στη Βηθανία.

Όταν έφθασε στο σπίτι μαζί με τους μαθητές Του, ο Λάζαρος ήταν ήδη νεκρός για τέσσερις ημέρες. Ο Ιησούς όμως αφού προσευχήθηκε, τον ανάστησε λέγοντας την πασίγνωστη φράση: "Λάζαρε, δεύρο έξω". (Ο Λάζαρος σηκώθηκε, βγήκε έξω από το μνήμα του με δεμένα τα πόδια και τα χέρια, και το πρόσωπό του περιτυλιγμένο με το σουδάριο . Το θαύμα αυτό του Ιησού έγινε η αιτία ν α πιστέψουν πολλοί από τους Ιουδαίους.

Η ανάσταση του Λαζάρου και η συγκέντρωση του πλήθους θορύβησε τους αρχιερείς και τους Φαρισαίους, οι οποίοι αποφάσισαν να θανατώσουν τον Ιησού, αλλά και το Λάζαρο. Δεν κατόρθωσαν όμως να το πράξουν για το Λάζαρο, τον Ιησού όμως αργότερα τον σταύρωσαν. Έξη ημέρες πριν από το Πάσχα, ο Ιησούς κάθισε σε δείπνο το οποίο δόθηκε γι Αυτόν. Μαζί του ήταν και ο Λάζαρος, ενώ πλήθος κόσμου είχαν πάει για να δουν όχι μόνο τον Ιησού, αλλά και τον αναστημένο Λάζαρο .

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Λάζαρος ήταν 30 ετών όταν ο Κύριος τον ανάστησε και μετά από το γεγονός της ανάστασης έζησε άλλα 30 χρόνια. Άλλη παράδοση επίσης αναφέρει ότι ο Λάζαρος μετά την ανάστασή του θέλοντας να αποφύγει το μίσος των αρχιερέων κατέφυγε στο Κίτιο της Κύπρου, όπου χειροτονήθηκε από τον Παύλο και το Βαρνάβα ως πρώτος επίσκοπος Κιτίου.

Ένα από τα έθιμα του Σαββάτου του Λαζάρου είναι τα Λαζαράκια!

· Τα λαζαράκια είναι παραδοσιακά κουλουράκια ή πιο σωστά γλυκά ψωμάκια που τα λένε και λαζάρηδες ή λαζαρούδια.

Δίνουμε στα «λαζαράκια» το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις θρησκευτικές εικόνες.
Παλιά το έθιμο ήταν πολύ συνηθισμένο. Οι γιαγιάδες λέγανε «λαζαράκια για τον Λάζαρο αν δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις». Σύμφωνα με την παράδοση, ο αναστημένος Λάζαρος είχε πει: «Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το φαρμάκι μου να πάρει…»
Κάθε οικογένεια έφτιαχνε τόσα λαζαράκια όσα και τα παιδιά της. Τα παιδιά τρελαίνονταν να τα τρώνε ζεστά.
Η γέμιση στα λαζαράκια δεν είναι υποχρεωτική. Αλλοι δεν βάζουν καθόλου, ενώ άλλοι βάζουν σταφίδες (όπως η δική μας συνταγή) ή αλεσμένα καρύδια και αμύγδαλα αλλά και σύκα, μέλι, και γενικά ότι ήθελαν.

Υλικά Συνταγής

1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
350 γρ. ζάχαρη
2 κουταλιές κανέλα
40 γρ. μαγιά φρέσκια
400 γρ. σταφίδες
Μισό σφηνάκι κονιάκ
1 φλυτζάνι ελαιόλαδο
Μισό κουταλάκι αλάτι
Μισό κουταλάκι γαρύφαλλο
Γαρύφαλα (προαιρετικά για τα μάτια)
σουσάμι (προαιρετικά)

Εκτέλεση Συνταγής

Σε ένα φλυτζάνι χλιαρό νερό διαλύουμε τη μαγιά.

Σε μια μεγάλη λεκάνη κοσκινίζουμε όλο το αλεύρι.

Κάνουμε μια λακκούβα στη μέση, και ρίχνουμε το διάλυμα της μαγιάς.

Προσθέτουμε το ελαιόλαδο, το αλάτι και τη ζάχαρη. Κρατάμε μια κουταλιά ζάχαρη για μετά.

Ζυμώνουμε το μείγμα μέχρι να γίνει ζύμη αλλά όχι πολύ σφιχτή. Αν χρειαστεί προσθέτουμε ένα φλυτζάνι χλιαρό νερό ακόμα. Η ζύμη γίνεται εύκολα γιατί βοηθάει το ελαιόλαδο.

Σκεπάζουμε τη ζύμη και την αφήνουμε σε μέρος ζεστό για 1 ώρα.

Για τη γέμιση αλέθουμε τις σταφίδες και όταν γίνουν πολτός προσθέτουμε τη μια κουταλιά ζάχαρη, το κονιάκ, την κανέλα και το γαρύφαλλο και ανακατεύουμε.

Χωρίζουμε τη ζύμη σε 8 ίσα κομμάτια και την απλώνουμε με τα χέρια για να πάρει σχήμα στενόμακρο.

Βάζουμε επάνω σε κάθε κομμάτι ίση ποσότητα από τη γέμιση, περίπου μια-δυο κουταλιές.

Σκεπάζουμε τη γέμιση με τη ζύμη και την πλάθουμε σαν ανθρωπάκια. Για τα σταυρωμένα χέρια, φτιάχνουμε με την υπόλοιπη ζύμη «μακαρόνια» που τα περνάμε χιαστί από την πίσω μεριά του σώματος και τα δένουμε σε σχήμα χιαστί μπροστά. Απλό, ε;

Τέλος, αν θέλουμε να κρατήσουμε την παράδοση, πασπαλίζουμε τα λαζαράκια μας με σουσάμι και μπήγουμε 2-3 γαρύφαλλα για μάτια και στόμα.

Σε ένα λαδωμένο ταψί βάζουμε τα λαζαράκια ώστε να έχουν κάποια απόσταση μεταξύ τους. Το κάνουμε αυτό γιατί θα απλώσουν αρκετά.

Σκεπάζουμε το ταψί και αφήνουμε τα λαζαράκια μας να φουσκώσουν σε ζεστό μέρος. Θα χρειαστεί μισή με μία ώρα περίπου.

Τέλος, ψήνουμε τα λαζαράκια σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για περίπου 40-50 λεπτά.

Μόλις γίνουν, τα αφήνουμε λίγο να κρυώσουν πριν τα βγάλουμε από το ταψί. Έπειτα απλώνουμε τα λαζαράκια μας σε πιατέλα ή τα στολίζουμε σε ένα καλάθι.

Τα κάλαντα του Λαζάρου

Ένα άλλο πολύ διαδεδομένο έθιμο ήταν τα κάλαντα του Λαζάρου, που συνήθως (αλλά όχι πάντα) αναφέρονταν στην ανάσταση του Λαζάρου. Αυτά ήταν από ένα τα πιο ζωντανά έθιμα στις μικρές κοινωνίες και στα χωριά.

Σήμερον έρχεται ο Χριστός
ο επουράνιος θεός.
Εν τη πόλει Βηθανία
Μάρθα κλαίει και Μαρία.
Λάζαρο τον αδελφό της
τον γλυκύ και καρδιακόν της.
Τον μοιρολογούν και λένε
τον μοιρολογούν και κλαίνε.
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον εμοιρολογούσαν
Και τη μέρα την Τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να ‘ρθει.
Τότε εβγήκε η Μαρία
έξω από τη Βηθανία
και εμπρός του γονατίζει
και τα πόδια του φιλεί.
-Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου
δεν θα πέθαιν’ ο αδελφός μου.
Μα και πάλιν εγώ πιστεύω
και καλότατα ηξεύρω
ότι δύνασαι αν θελήσεις
και νεκρούς να αναστήσεις.
Τότε ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει.!
Δεύρο έξω Λάζαρέ μου
φίλε και αγαπητέ μου.
Παρευθύς επελυτρώθη
ανεστήθη κι εσηκώθη
Τότε τον Θεόν δοξάζουν
και τον Λάζαρο εξετάζουν.
Πες μας, Λάζαρε, τι είδες
εις τον Άδην απού πήγες;
Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους,
Δώστε μου νερό λιγάκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς και των χειλέων
και μην μ’ ερωτάτε πλέον.
Του χρόνου πάλι να ‘ρθουμε,
με υγεία να σας βρούμε,
και ο νοικοκύρης του σπιτιού
χρόνια πολλά να ζήσει,
να ζήσει χρόνια εκατό
και να τα ξεπεράσει.

Γιατί λέγεται αγέλαστος ο Λάζαρος;

Σύμφωνα με τις γραφές, ο Λάζαρος πέθανε και αναστήθηκε. Όσα είδε όμως στον άλλο κόσμο χαράχτηκαν στην ψυχή του, και έτσι σύμφωνα με την παράδοση μετά την Ανάστασή του ήταν αγέλαστος. Γέλασε μόνο μια φορά, όταν είδε κάποιον χωρικό να κλέβει μια στάμνα από το παζάρι και να φεύγει. Η παράδοση λέει ότι ο Λάζαρος είδε το περιστατικό και είπε:

«Βρε τον ταλαίπωρο. Για ιδέες τον πώς φεύγει με το κλεμμένο σταμνί. Ξεχνάει ότι κι αυτός είναι ένα κομμάτι χώμα, όπως και το σταμνί. Το ‘να χώμα κλέβει τ’ άλλο. Μα δεν είναι να γελούν οι πικραμένοι;» και χαμογέλασε.

Οι μέρες που διανύουμε είναι δύσκολες όμως είναι βασικό να ευχαριστούμε το Θεό που οι δικοί μας άνθρωποι είναι καλά και μπορεί να είμαστε αρκετό καιρό μέσα, αλλά είμαστε μέσα στο σπίτι μας με τις οικογένειες μας. Ας αφήσουμε λοιπόν λίγο στην άκρη το θυμό την αγανάκτηση και τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας και ας απολαύσουμε τα Πασχαλινά έθιμα έστω και από το σπίτι μας!

Καλό Πάσχα!