ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ

SIGMAMEDIA

ACTIONWEBTV

«Ω τάφε μου, κρεβάτι νυφικό , σπίτι μου στην βαθιά την γη κι αιώνιο κελί μου» Αντιγόνη η Γιατράς; - ΓΡΑΦΕΙ Η ΔΗΜΗΤΡΑ ΨΙΜΟΥΛΑΚΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΡΗΤΟΠΑΙΝΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΡΗΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ CRETE ON AIR.

Αγαπητοί μου αναγνώστες, μπορώ να πω πως τις τελευταίες μέρες ζούμε τον απόλυτο παραλογισμό... Λίγο οι κλοπές των στίχων από ''καταξιωμένους"; (αμφιβάλλω πια...) ανθρώπους στο χώρο του στίχου, λίγο τα παραληρήματα που ακoλούθησαν, αρχίζω να ανησυχώ για το που μπορεί να φτάσει το θράσος και η έπαρση των ανθρώπων. Το νησί μας γνωστό για το ταλέντο του στη γραφή της μαντινάδας, με μαντιναδολόγους μεγαθήρια κι ογκόλιθους που δεκαετίες μας ταξιδεύουν με το στίχο τους και τη μουσική τους, ανέκαθεν ήταν στο στόχαστρο πολλών επιτήδειων που καραδοκούσαν στη γωνία να κλέψουν, να σφετεριστούν, να οικειοποιηθούν λίγο απ' τη λάμψη αυτού του τόπου. Με αφορμή ένα τραγούδι που τραγούδησε ο γνωστός σε όλους μας Αντύπας σε τηλεοπτική εκπομπή, το οποίο παρουσιάστηκε σαν πρωτοεμφανιζόμενο εκείνη τη μέρα και σαν μεγάλη επιτυχία γραμμένη από τον κ. Γιατρά, γνωστό στιχουργό, σήκωσε θύελλα αντιδράσεων και λογικό ήταν εφόσον οι στίχοι όλοι (πλην του ρεφρέν) ήταν γνωστές μαντινάδες που μετρούν μέχρι και 30ετίας στο νησί μας, γραμμένες από αξιόλογους μαντιναδολόγους, όπως ο Νικόλας Αλεφαντινός, ο Γιώργος Καπνιστός (Μαύρος) και άλλοι. Μαντινάδες μελοποιημένες, με βίντεο-κλιπ στο διαδίκτυο, παρουσιασμένες από μεγάλη εταιρία παραγωγής δίσκων, γνωστές σε όλους, χιλιοειπωμένες και χιλιοτραγουδισμένες εδώ και δέκα, είκοσι ακόμη και τριάντα χρόνια, ο κύριος Γιατράς τις παρουσίασε ως δικές του, έμπνευσή του. Και το χειρότερο δεν ήταν αυτή η απάνθρωπη πράξη, που πιστέψτε με αν δεν γράφετε δεν μπορείτε να νιώστε τι θα πει να σας κλέβουν την ψυχή, τη σκέψη, τον πόνο σου ή τη χαρά σου, αλλά ακολούθησε κι ένα παραλήρημα του ιδίου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μπερδεμένος ή ακόμη καλύτερα αδαής, μιλούσε για τον κ. Αλεφαντινό σα να έχει αποβιώσει, προφανώς νόμιζε ότι δε ζούσε οπότε μπορούσε να πάρει όποιες μαντινάδες του ήθελε, και μπαίνοντας στη διαδικασία να τσεκάρουμε κι άλλες αναρτήσεις του μετά λύπης μας διαπιστώσαμε ότι καιρό τώρα έπαιρνε στίχους και μαντινάδες απ΄το νησί μας και τις οικειοποιούνταν σαν δικές του. Επάγγελμα με λίγα λόγια το είχε κάνει. Μπορώ να πω ότι ταράχτηκα αρκετά όταν διαπίστωσα ότι το θράσος άγγιζε και ξεπερνούσε κάθε φαντασία διαβάζοντας το γνωστό απ΄όλους μας απόφθεγμα του μεγάλου GEORGE ELLIOT "Ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις, αυτό που θα μπορούσες να είχες γίνει". Ναι ακόμη κι αυτό. Δεν αργεί μάλλον ο καιρός που θα δούμε κάτω απ΄ τους στίχους του Ερωτόκριτου ή κάτω απ΄τους στίχους του Εθνικού μας Ύμνου το ονομά του σαν δημιουργός, τρέμω ειλικρινά... Παρακάτω κάποια στοιχεία επι του θέματος αυτού...

 Η Κρήτη μας είναι μία κύριε Γιατρά, δεν αντιγράφεται καν κύριε Γιατρά και κάθε Γιατρά που τολμάς να κάνεις και να παρουσιάσεις δικό σου κάτι που δε σου ανήκει. Δε διαφέρει σε τίποτα αυτή η πράξη από μία παραβίαση στο σπίτι ενός ανθρώπου που κοιμάται και μπαίνει κάποιος μέσα δια της βίας να του πάρει τα υπάρχοντα του, το βιός του, τον κόπο του. Ναι κύριε Γιατρά...δεν τα μαζεύεται πια. Υπάρχουν οι αρχικές σας αναρτήσεις και το παραλήρημά σας σε φωτογραφίες, και θα συνεχίσουμε την έρευνα επι του τι παρουσιάζετε σαν δικό σας να ξέρετε.

Σαν αποτέλεσμα και κατανοώντας ότι εκτέθηκε ανεπανόρθωτα δήλωσε ότι αποσύρει το τραγούδι...

Πανύψηλοι πύργοι, σπίτια χτισμένα μεταξύ τους σαν οχυρά-φρούρια, κλειστές αυλές, αψίδες και καμάρες. Αν δεν ήταν μόνο 10 χλμ. από το Ρέθυμνο, δεν θα πίστευες πως είναι στην Κρήτη, ούτε καν στην Ελλάδα. Ο Μαρουλάς είναι ένα υπέροχο χωριό μεσαιωνικών καταβολών, που χάρη σε μια ευτυχή συγκυρία κατάφερε να διασωθεί: το 1980 ολόκληρος ο οικισμός κηρύχθηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο μεγάλης αρχαιολογικής αξίας. Περπατώντας στα όμορφα σοκάκια του το μυαλό φαντάζεται ιστορίες για εποχές αλλοτινές , εποχές που ακούγαμε στα παραμύθια του παππού, κάτι κρύες μέρες σαν αυτή, στην καρδιά του Νοέμβρη.

Ο Μαρουλάς είναι ένα ιστορικό χωριό του νομού Ρεθύμνου  σε απόσταση 9 περίπου χιλιομέτρων νοτιοανατολικά από το Ρέθυμνο, χτισμένος στην κορυφή ενός λόφου και κοντά στο Δίλοφο  και το Γιαννούδι.

Ο παραδοσιακός οικισμός του Μαρουλά παρουσιάζει πυκνότητα στη δόμηση, χωρίς μεγάλες πλατείες και με μικρά σοκάκια, αποτελώντας χαρακτηριστικό δείγμα της βενετσιάνικης αρχιτεκτονικής.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Μαρουλάς πήρε το όνομά του από τη βοσκοπούλα Μαρούλη, που βόσκοντας τα πρόβατά της στην περιοχή, βρήκε μια πηγή με δροσερό νερό. Η πηγή της Μαρούλης, όπως λέγεται, υπάρχει στο χωριό μέχρι και σήμερα.

Η περιοχή πιθανόν να κατοικούνταν από τη μινωική περίοδο, αφού έχουν αποκαλυφθεί δύο νεκροταφεία της τελικής ανακτορικής περιόδου, το ένα στη θέση Μεζάρια με λαξευτούς τάφους και το άλλο στη θέση Πριναρές. Τα ευρήματα των ανασκαφών όπως λάρνακες, χάλκινα σκεύη και όπλα, κοσμήματα και άλλα  εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ρεθύμνου.

Τα περισσότερα κτίρια που υπάρχουν στο Μαρουλά ανάγονται στην περίοδο της ενετοκρατίας και είναι στολισμένα με οικόσημα στις εξωτερικές τους πόρτες. Τα κτίρια αυτά χρησιμοποιούνταν ως δεύτερες εξοχικές κατοικίες των ευγενών και άλλα ως αποθήκες αγροτικών προϊόντων. Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους, στο ενετικό τοπίο προστέθηκαν στοιχεία της ανατολίτικης αρχιτεκτονικής, όπως τα τζάκια και τα πηγάδια και τελικά παντρεύτηκαν αρμονικά και με τα στοιχεία της κρητικής παράδοσης.

Οι δύο ενετικοί πύργοι που σώζονται μέχρι σήμερα (στο κέντρο του χωριού και στην ανατολική πλευρά του) είναι από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του χωριού, τους οποίους οι Τούρκοι μετά την κατάληψη της Κρήτης χρησιμοποίησαν ως φρουραρχεία και το 1922 φιλοξένησαν μικρασιάτες πρόσφυγες. Άλλα αξιοπρόσεκτα οικοδομήματα είναι το ελαιοτριβείο και το βενετσιάνικο αρχοντικό που ανήκε στον Επίσκοπο Τιμόθεο Βενέρη και οι ντόπιοι αποκαλούν «δεσποτικό».

Ο Ναός του Προφήτη Ηλία στην κορυφή του λόφου, ο βυζαντινός μονόχωρος ναός της Αναλήψεως, ο δίκλιτος σπηλαιώδης ναός του Αγίου Νικολάου και Αντωνίου που είναι ο παλαιότερος ναός του χωριού από τον 14ο αιώνα, αλλά  και η εκκλησία του χωριού, αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρα συμπληρώνουν το παζλ του θρησκευτικού τοπίου του Μαρουλά ο οποίος είναι ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το 1980.

Κάθε γωνιά της Κρήτης έχει κάτι νέο να ανακαλύψεις... η αλήθεια είναι ότι κάτι από αυτά που μας έχει λείψει πολύ την εποχή αυτή είναι η ικανότητα να μπορούμε να περνάμε τις γλυκές μέρες του Νοέμβρη εξερευνώντας τον όμορφο τόπο μας.

Σε ποίον να πω αυτά που θα λεγα σε σένα.. - Γράφει η Litsa Mer

Σας έχει τύχει να θέλετε να μιλήσετε σε έναν άνθρωπο, να του πείτε αυτά που νιώθετε, τις σκέψεις σας, τους προβληματισμούς σας, τα θέλω σας…

Όταν το σώμα σου μιλάει, οφείλεις να το ακούς!-Γράφει η Litsa Mer

Ανέκαθεν στη ζωή μου ήμουν ευαίσθητος άνθρωπος, που τα αισθήματα μου τα ζούσα με υπερβολή. Έφτασα στο σημείο να βάζω τους άλλους πάνω από μένα.

Σταμάτησα να με αγαπώ και να με προσέχω,  με αποτέλεσμα να μη  βάζω όρια σε καθετί  που με στεναχωρεί και με μειώνει. Νοιαζόμουν τους άλλους περισσότερο από τον ίδιο μου τον εαυτό.

Λένε πως όταν δίνεις αδειάζεις. Και κάποια στιγμή όταν φτάνεις στα όρια σου, το σώμα σου σε προειδοποιεί με βίαιο και απαιτητικό τρόπο να προσέξεις τον εαυτό σου.

Αυτό το βίωμα το έζησα πριν 3 χρόνια. Πέρασα ξυστά από τον θάνατο και κατάλαβα πως δεν αξίζει να στενοχωριέμαι, να αγαπώ και να προσέχω τους άλλους περισσότερο από μένα και κυρίως να σταματήσω να προσπαθώ να κάνω τα πάντα τέλεια.  Αναθεώρησα πολλά πράγματα στη ζωή μου και πέταξα από πάνω μου οτιδήποτε μου προκαλούσε άγχος και στρες.

Όμως καθώς περνούσε ο καιρός και όλο αυτό ήταν απλά μια ανάμνηση, συνέχισα να δίνομαι ολοκληρωτικά σε ανθρώπους που αποδείχτηκαν ότι δεν άξιζαν, συνέχισα να προσπαθώ να κάνω τέλεια με ότι καταπιανόμουν και σταμάτησα να βάζω όρια για μια ακόμα φορά.

Μέχρι που η ψύχη μου επαναστάτησε και μη έχοντας άλλο τρόπο για να το πει,  το σώμα μου ήρθε για μια ακόμα φορά να μου δείξει ότι αθέτησα την αρχική μου υπόσχεση.

Να με αγαπώ, να με έχω προτεραιότητα, να κάνω ότι με κάνει να νιώθω καλά και να βάζω όρια.   

Αποτέλεσμα όλου αυτού ήταν να περάσω ξυστά από τον θάνατο για δεύτερη φορά, αυτό με έκανε να ανακαλύψω πως ο Θεός, το κάρμα, η μοίρα, όπως το λέει ο καθένας, με αγαπά και απλά μου υπενθυμίζει να μην παύω ποτέ να βάζω προτεραιότητα τον εαυτό μου.

Το πήρα ως δεύτερη υπενθύμιση… Επειδή λοιπόν ο λαός λέει…. «μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μοίρα…» και επειδή δεν θέλω να περάσω τρίτη φορά όλο αυτό, σκέφτηκα με αυτό μου το άρθρο να αφυπνίσω πρώτα εμένα και μετά όλους εκείνους που δίνονται ολοκληρωτικά, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό τους, παραθέτοντας κάποιες συμβολές σαν τρόπο ζωής….

1. Γίνε φίλος με τον εαυτό σου… Αγάπησε τον, πρόσεχε τον και πήγαινε τον όπου νιώθει εκείνος όμορφα.

2. Μείνε αυθεντικός….. Μην κάνεις κάτι επειδή η κοινωνία λέει πρέπει. Κάπου διάβασα «πως αν έχεις να επιλέξεις σε ένα θέλω και ένα πρέπει, επέλεξε το πρέπει αρκεί να το θέλεις!»

3. Μείνε μακριά από αρνητικούς ανθρώπους και καταστάσεις που δεν σου ταιριάζουν… Για να είσαι ήρεμος ψυχικά πρέπει να βγάλεις κάθε αρνητική ενέργεια από τη ζωή σου.

4. Βάζε όρια.. σε ανθρώπους που σε εκμεταλλεύονται και καταστάσεις που δεν σου ταιριάζουν.

5. Μην στεναχωριέσαι για εκείνους που σου έδωσαν υποσχέσεις και δεν τις τήρησαν… Τόσο μπόρεσαν!

6. Μην έχεις  προσδοκίες από τους άλλους… Κάποιος μου είπε… «η προσδοκία είναι απαίτηση!»  

Και το τελευταίο και το πιο σημαντικό….