"Μία αναπνοή" - Γράφει η Δήμητρα Ψιμουλάκη
Μαίρη Σγουρού
Βιογραφικό
Η Μαίρη Σγουρού γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Από πολύ μικρή ηλικία την κέρδισαν η μουσική και οι καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Με σπουδές στο αρμόνιο, τη φωνητική και τη ζωγραφική, νεαρή ακόμη, ασχολήθηκε με το τραγούδι. Συμμετείχε στην χορωδία του Δήμου, παίρνοντας μέρος σε εκδηλώσεις της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και ανεξάρτητες συναυλίες.
Αργότερα ασχολήθηκε επαγγελματικά με το αντικείμενο και έχει στο ενεργητικό της πολλές και επιτυχημένες συνεργασίες με πολύ επώνυμα ονόματα του καλλιτεχνικού χώρου, ενώ η ίδια αγαπήθηκε γρήγορα από μεγάλη μερίδα του κοινού. Έχει ταξιδέψει αρκετά, λόγω της δουλειάς της και έχει αγαπήσει ξεχωριστά κάθε τόπο που επισκέφθηκε, επειδή όπως λέει, της χάρισε αναμνήσεις, καλούς φίλους και εμπειρίες.
Τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη.
Παράλληλα, δεν αποχωρίστηκε σχεδόν ποτέ τη μεγάλη της αγάπη για τη ζωγραφική, όπου κι εκεί κατά καιρούς, έχει προκαλέσει σάλο στα κοινωνικά δίκτυα με τις δημιουργίες της.
Μεγάλη της αγάπη, η ψυχολογία που δεν σταματά να τη μελετά, η τεχνολογία και τα video games.
Αγαπά να γελάει, να κάνει πλάκες και απεχθάνεται καθετί μίζερο!
Άρχισε να δημοσιεύει τη πρώτη της ιστορία, το 2016, σε παγκόσμια διαδικτυακή πλατφόρμα και έγινε πολύ γρήγορα γνωστή στο κοινό της, αφού η διαφορετικότητα και η επιμελής δουλειά της, φανάτισε πολύ μεγάλη μερίδα της.
Το μότο του Α. Σοπενχάουερ: «Ο κόσμος είναι μία δική μου ιδέα» την εκφράζει, μιας και λατρεύει να δημιουργεί δικούς της κόσμους και να τους μοιράζεται πλέον με τους άλλους.
Ας ξεκινήσουμε κι εμείς το ταξίδι μαζί της και να την γνωρίσουμε περισσότερο! Η σειρά βιβλίων της ‘’ΜΙΑ ΑΝΑΠΝΟΗ’’ είναι η αφορμή να μας κόψει πολλές ανάσες….
1. Τραγούδι, ζωγραφική ή συγγραφή;
Απάντηση: «Και τα τρία. Όντας καλλιτεχνική φύση δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς ένα από αυτά. Δεν θα ήθελα να μπω ποτέ στη διαδικασία να διαλέξω κάτι, αλλά σίγουρα η μουσική δεν είναι κάτι που θα αποχωριζόμουν ποτέ. Με αυτό όμως που δεν θα μπορούσα να ζήσω, είναι με την απουσία δημιουργίας. Ένας στίχος, μία μελωδία, ζωγραφίζοντας ένα τοπίο ή ένα πορτραίτο, ακόμη και δημιουργώντας μία ιστορία. Όλα αυτά είναι δημιουργία και είναι αυτή που με γεμίζει πραγματικά».
2. Από τη μουσική και τη ζωγραφική, στην συγγραφή. Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου αυτό;
Απάντηση: «Όπως ανέφερα, για εμένα το βασικότερο είναι η δημιουργία. Η μουσική και η ζωγραφική υπάρχουν στη ζωή μου από παιδί και παρόλο που πάντοτε θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφει, για οτιδήποτε, μόνο μία φορά τόλμησα να γράψω ένα μυθιστόρημα σε πολύ μικρή ηλικία. Θα πρέπει να ήταν περίπου το 1999 ή το 2000 – κάπου εκεί. Δεν θυμάμαι πώς προέκυψε η ανάγκη γι’ αυτό, όμως προέκυψε. Παρ’ όλα αυτά, ήταν κάτι που ξέχασα εντελώς και για να είμαι ειλικρινής, τα μόνα βιβλία που διάβαζα για χρόνια ήταν βιβλία ψυχολογίας, διότι έχω πολύ μεγάλη αγάπη στην ψυχολογία και είναι κάτι που φαίνεται, πιστεύω, στις ιστορίες μου.
Το 2016, ανακάλυψα μία παγκόσμια πλατφόρμα συγγραφής που μπορείς να μπεις και να διαβάσεις δωρεάν διάφορα αναγνώσματα από ερασιτέχνες -κυρίως- συγγραφείς. Κάπως έτσι ξεκίνησε και το δικό μου ταξίδι, αλλά ήταν ξεκάθαρα για πλάκα. Μόνο που οι αναγνώστες δεν έκαναν καθόλου πλάκα! Ξεκίνησα δειλά με την πρώτη ιστορία, μα βλέποντας τους αναγνώστες να έρχονται διαρκώς και να ζητούν την επόμενη, αποφάσισα -συνειδητά πλέον- να δημοσιεύσω για πρώτη φορά τότε, την Μια Αναπνοή, σαν μία καινούρια ιδέα που μόλις μου είχε γεννηθεί. Σύντομα, είδα τον αριθμό των followers να ανεβαίνει σημαντικά και η μεγαλύτερη μερίδα του κοινού να φανατίζεται με αυτό που διάβαζε, κυρίως από το δεύτερο μέρος κι έπειτα. Ο ντόρος αυτός, έφερε κάποιους εκδοτικούς στην πόρτα μου, μα αρχικά αρνήθηκα οποιαδήποτε πρόταση, διότι δεν κάνω ποτέ βιαστικές κινήσεις και ήταν κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως θέλω ν’ ασχοληθώ επαγγελματικά.
Πολύ αργότερα και ύστερα από πολλές πιέσεις των αναγνωστών, πήρα την απόφαση και κατέληξα στην πιο συμφέρουσα και ιδανική πρόταση, μπαίνοντας στην οικογένεια της Maradel books».
3. Μία Αναπνοή λοιπόν! Είναι η σειρά βιβλίων που οι αναγνώστες μιλούν με τα καλύτερα λόγια γι’ αυτήν και έχουν φανατιστεί μαζί της. Μίλησε μας λίγο γι’ αυτήν.
Απάντηση: «Δεν ξέρω πώς θα μπορούσα με μερικά λόγια να περιγράψω τα βιβλία αυτά. Όταν μου σφήνωσε στο μυαλό η ιδέα να γράψω τη δεύτερη ιστορία μου, έκανα μία ερώτηση στον εαυτό μου: Τι θα ήθελα να διαβάσω εγώ; Κάτι που θα τα είχε όλα: Μυστήριο, έρωτα, περιπέτεια, δράμα, θρίλερ, ακόμη και χιούμορ. Δεν μπορείς να κατηγοριοποιήσεις ακριβώς την Αναπνοή.
Καταρχάς να πούμε ότι η σειρά Μια Αναπνοή, είναι η μεγαλύτερη σειρά από Έλληνα/Ελληνίδα δημιουργό (οχταλογία) και έχει τους περισσότερους χαρακτήρες. Πάνω από 50 βασικούς και πάνω από 60 παράλληλες ιστορίες. Έχουμε κάποιες πρωτοτυπίες και αποκλειστικότητα ως προς αυτά.
Επίσης, όσα μέρη δημοσιεύθηκαν στην παγκόσμια πλατφόρμα, απέσπασαν εξαιρετικές κριτικές από κοινό και συγγραφείς και ξεπεράσαμε τις 190.000 αναγνώσεις και τα 130.000 σχόλια, που όσον αφορά τα σχόλια, σπάσαμε ρεκόρ για την Ελληνική κοινότητα της πλατφόρμας. Με αυτό τονίζεται κιόλας η μεγάλη συμμετοχή του κοινού σε κάθε κεφάλαιο που δημοσιευόταν και η αγάπη του, αλλά και η αγωνία του για την συνέχεια, καθώς υπήρχαν και υπάρχουν χιλιάδες σχόλια με σενάρια, προσπαθώντας ο αναγνώστης να βγάλει συμπεράσματα και να μαντέψει τη συνέχεια.
Ξεκινώντας από το πρώτο μέρος, η σειρά μάς ανοίγει την αυλαία της με έναν έρωτα… αρχικά ανεκπλήρωτο. Ο Άλκης και η Δανάη είναι το κεντρικό ζευγάρι και ο Τηλέμαχος, ο θείος του, το τρίτο πρόσωπο της κατάστασης. Το point όμως δεν είναι αυτό καν. Απλώς, έτσι τυγχάνει να ξεκινά η ιστορία.
Πολλές φορές, έχω αναφέρει πως, κατά πάσα πιθανότητα, ο Θεός ή το σύμπαν, συνωμότησε για να βρεθούν αυτοί οι δύο άνθρωποι, ώστε να βγουν στην επιφάνεια μυστικά που κανείς δεν περίμενε. Συμπτώσεις που δεν είναι συμπτώσεις, μυστικά, ψέματα, κρυμμένα πάθη, αλήθειες, ενώ σιγά σιγά, διάφοροι κόσμοι μπλέκονται μεταξύ τους.
Για να το θέσω κάπως καλύτερα, το πρώτο μέρος, είναι σαν να είναι χωρισμένο σε κάποιες ενότητες και θα το παρατηρήσουν οι αναγνώστες και από τα γνωμικά ή ποιήματα που "ξεπετάγονται" σε κάποιες σελίδες, πριν από κάποια κεφάλαια. Η ροή του προχωρά κλιμακωτά. Ενώ στην πρώτη ενότητα ασχολούμαστε κυρίως με το ζευγάρι, από την δεύτερη ενότητα και ύστερα, το σκηνικό σιγά σιγά αλλάζει. Οι άλλοι βασικοί χαρακτήρες μπαίνουν πιο ενεργά στο στόρι και στην τρίτη ενότητα έχει αλλάξει φύση το βιβλίο.
Αν μιλήσουμε γενικώς για ολόκληρη την σειρά, ένας από τους βασικούς πυρήνες της, είναι ο έρωτας και η αγάπη. Κατά τις εξελίξεις, εμφανίζονται πολλά ζευγάρια για να διαλέξεις με ποιο ταυτίζεσαι περισσότερο. Ισχυροί δεσμοί, σχέσεις εμμονικές, άλλοτε οδηγούνται από την αγάπη και άλλοτε από τα πάθη και το συμφέρον. Κύριο χαρακτηριστικό των βιβλίων είναι ο ψυχολογικός παράγοντας που πάντοτε παίζει πρωτεύοντα ρόλο στις πράξεις των ηρώων. Λόγω του ότι ασχολούμαι με την ψυχολογία, ερασιτεχνικά πάντα, δεν λείπει ποτέ αυτή η παράμετρος.
Λέγεται "Μια Αναπνοή" επειδή όλοι προσπαθούν στο τέλος να πάρουν… μια αναπνοή! Και η πεταλούδα στο εξώφυλλο, έχει πολύ σοβαρό λόγο που υπάρχει. Κάποιοι αναγνώστες το γνωρίζουν ήδη και έχουν κάνει την σύνδεση, ακόμη απ’ όταν είχα την πύρινη πεταλούδα πίσω από το logo της Barcelona. Το νερό δεν είναι ούτε κι αυτό τυχαίο, όπως και η φωτιά, αργότερα… και δεν χρησιμοποιώ ποτέ τίποτα τυχαία.
Η σκληρή γλώσσα –ανάλογα ποιος χαρακτήρας παίρνει τον λόγο– και οι σκληρές σκηνές δεν λείπουν, γι’ αυτό έχω αναφέρει εξαρχής πως είναι ακατάλληλο κάτω των 16 χρόνων. Πολλοί κόσμοι μπερδεύονται μεταξύ τους και η νύχτα με τη μέρα, γίνονται πολλές φορές ένα, υπό το πρίσμα ανατροπών που ο αναγνώστης δεν περιμένει.
Εν κατακλείδι, ο έρωτας του Άλκη και της Δανάης, είναι μόνο μία αρχή και το πρώτο μέρος της σειράς, θεωρείται το πιο ήρεμο απ’ όλα. Κάποιοι αναγνώστες μάλιστα, το χαρακτηρίζουν και σαν πρόλογο για ό,τι θα επακολουθήσει στην πορεία. Άλλωστε, με τον τρόπο που τελειώνει, σου δίνει μια έντονη γεύση για το τι επακολουθεί. Και αυτό που ακολουθεί είναι έντονο…»
4. Όπως μας είπες, πρόκειται για την μεγαλύτερη σειρά και από θέμα ποσότητας βιβλίων, αλλά και ποσότητας χαρακτήρων. Πώς την εμπνεύστηκες και πώς μπήκες στη διαδικασία να γράψεις ένα μυθιστόρημα με τόσους πολλούς χαρακτήρες; Σε δυσκόλεψε και πόσο;
Απάντηση: «Για να είμαι ειλικρινής, όταν ξεκίνησα με την ιδέα της Αναπνοής, δεν είχα σκοπό να το τραβήξω τόσο. Αρχικά, έβαλα σαν πρόκληση στον εαυτό μου κάποιες λιγοστές παράλληλες ιστορίες, μαζί με το κεντρικό στόρι. Καθώς όμως προχωρούσα με το γράψιμο και έμπαινα περισσότερο στον κόσμο μου, μου άνοιγαν νέες πόρτες. Οι πόρτες αυτές έφερναν κι άλλες και ο κάθε χαρακτήρας είχε μία ιστορία να πει. Έτσι, την ενσωμάτωνα στο στόρι, δημιουργώντας στο τέλος έναν καινούριο κόσμο.
Ναι, με δυσκόλεψε αρκετά. Ακόμα με δυσκολεύει, δεν έχει τελειώσει – άσχετα πως τα βιβλία είναι γραμμένα (εκτός του φινάλε) και περνάνε από διορθώσεις. Ειδικά από το δεύτερο μέρος της σειράς και ύστερα, είχα χάσει μέχρι και τον ύπνο μου. Έχω οχτώ τετράδια, (ένα για κάθε βιβλίο) συν τις σημειώσεις μου στον υπολογιστή και σχεδόν κάθε χαρακτήρας έχει δικό του φάκελο με όλα τα στοιχεία και το στόρι του. Κάποια στιγμή είχα ζοριστεί αρκετά, μα επειδή αγαπώ την Αναπνοή και τους χαρακτήρες της, δεν με ενοχλεί καθόλου η "δουλειά". Αντιθέτως, με ό,τι καταπιάνομαι, και ό,τι αγαπώ, μου αρέσει να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να φέρω το μεγαλύτερο, αν είναι εφικτό, των δυνατοτήτων μου.
Μου αρέσει συνεχώς να μαθαίνω νέα πράγματα και να καλυτερεύω. Είμαι τελειομανής και μισώ τις τσαπατσουλιές σε οτιδήποτε κι αν κάνω. Έχω σαν ανταγωνιστή τον εαυτό μου και θέλω κάθε μέρα να είμαι καλύτερη από χτες».
5. Μιας και αναφέρθηκες στον ανταγωνισμό, προέρχεσαι από ένα επάγγελμα με ανταγωνισμό. Πως τον αντιλαμβάνεσαι; Έχεις παρατηρήσει τέτοιες συμπεριφορές από τον περίγυρό σου; Είσαι ανταγωνιστική;
Απάντηση: «Απαντώντας κατευθείαν στο τελευταίο ερώτημα, ΟΧΙ, δεν είμαι καθόλου ανταγωνιστική και στο χώρο της μουσικής, που με γνωρίζουν καλύτερα, το γνωρίζουν κι αυτό καλά. Φυσικά και έχω παρατηρήσει τέτοιες συμπεριφορές -ουκ ολίγες φορές- αλλά όλα έχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα του άλλου. Παλιότερα με τσάντιζε, τώρα νομίζω ότι περισσότερο με αφήνει αδιάφορη. Σαφώς το τραγούδι είναι ένας χώρος για γερά στομάχια και μέσα από αυτήν την ενασχόληση πήρα πολλά μαθήματα, όπως το να μην με πτοούν οι άσχημες συμπεριφορές. Όμως, έχω κρατήσει στη ζωή μου σωστούς και αληθινούς ανθρώπους.
Όπως προανέφερα, η ζήλια και οι ανταγωνιστικές συμπεριφορές, έχουν να κάνουν με την ανασφάλεια και συνήθως οι ανασφαλείς κάνουν και την μεγαλύτερη φασαρία. Γι’ αυτό προτιμώ τη σιωπή και να μιλούν οι άλλοι για τη δουλειά μου. Η σιωπή και οι χαμηλοί τόνοι, παρόλο που είμαι ένας πολύ έντονος χαρακτήρας, δεν δηλώνουν αδυναμία, αλλά δύναμη.
Στον συγγραφικό τομέα ωστόσο, θεωρώ ανούσιο τον ανταγωνισμό. Ο χώρος έχει θέση για όλους, επομένως δεν καταλαβαίνω ως προς τι τόσος θόρυβος. Επίσης, έχω μία βασική αρχή: Μ’ αρέσει να κάνω τη δουλειά μου και θέλω να κάνει κι ο άλλος τη δική του!»
6. Επιστρέφοντας στην Μια Αναπνοή… Έρωτας νs δεσμοί αίματος. Τι υπερισχύει;
Απάντηση: «Έχω πολύ μεγάλη αδυναμία στους ισχυρούς δεσμούς, είτε είναι φιλικοί, είτε ερωτικοί, είτε αδερφικοί. Γι’ αυτό συναντάται σε πολλά "μέτωπα" μέσα στα βιβλία. Όσο για την απάντηση, δεν πιστεύω ότι υπερισχύει κάτι από τα δύο. Μόνο ένα υπερισχύει σε οποιαδήποτε περίπτωση: Η αγάπη!»
7. Πώς αισθάνεσαι για τον τόσο μεγάλο φανατισμό του κοινού στα συγκεκριμένα βιβλία; Πώς σε κάνει να νιώθεις ο τρόπος που οι αναγνώστες αλληλοεπιδρούν και αντιμετωπίζουν τα βιβλία σου; Ακόμη και με αυτά που δημιουργούν με βάση αυτά τα βιβλία; Και τελικά, τι πιστεύεις ότι συντέλεσε σε αυτήν την αγάπη και τον φανατισμό;
Απάντηση: «Όταν αυτό που αγαπάς αγαπιέται κι από άλλους, η χαρά σου είναι τεράστια. Φυσικά δεν περίμενα ποτέ όλο αυτό που έχει συμβεί. Τους έχω ευχαριστήσει πολλές φορές και μέσω της σελίδας ή της κλειστής ομάδας που έχουν δημιουργήσει στο Facebook ή στο fanpage στο Instagram٠ ακόμη και προσωπικά, αφού όπως προείπα, οι αναγνώστες έπαιξαν κυρίαρχο ρόλο για να βρίσκεται αυτή τη στιγμή η Μια Αναπνοή στα σπίτια τους. Για πολλές αναγνώστριες το θέμα είναι τόσο προσωπικό όσο είναι και για μένα. Όσο περίεργο και αν ακούγεται αυτό, είναι πραγματικότητα. Είμαστε μία μεγάλη παρέα που ολοένα και μεγαλώνει και που έχει στόχο να περνάει καλά. Γελάμε πολύ, γιατί τουλάχιστον εγώ προσωπικά, ζω για να σπάω πλάκα και λατρεύω τους ανθρώπους με έξυπνο χιούμορ.
Επειδή πάντα δίνω βάση στην πλειοψηφία, είμαι ευγνώμων που η πλειοψηφία αγαπά αυτά που γράφω. Σίγουρα, κάτι δεν μπορεί ν’ αρέσει σε όλους, αλλά όπως ανέφερα, η πλειοψηφία είναι αυτή που μετράει και το πόσο αγγίζει τον αναγνώστη αυτό που διαβάζει, κι ας είναι οι λόγοι διαφορετικοί για τον καθένα. Αν αναλογιστώ μάλιστα πως όλο αυτό ξεκίνησε από πλάκα και κάπως έτσι συνεχίζει, νιώθω διπλή χαρά κι ευγνωμοσύνη για όλη αυτήν την αγάπη που εισπράττω καθημερινά. Γενικώς είμαι ένας τυχερός άνθρωπος περιτριγυρισμένος από αγάπη και μου αρέσει να την δίνω πίσω.
Τώρα, το τι συντέλεσε στο να φανατιστεί το κοινό με αυτόν τον τρόπο, νομίζω ότι οι αναγνώστες μπορούν να απαντήσουν σε αυτό καλύτερα από μένα. Όμως θεωρώ ότι παίζουν ρόλο πολλά. Το γεγονός ότι δεν μπορείς να κατηγοριοποιήσεις την σειρά της Αναπνοής, δεν είναι δηλαδή ένα είδος. Το ότι έχει έρωτα, πολύ μυστήριο, ακόμη και πολλούς χαρακτήρες. Ενώ σε κάποιους μπορεί να είναι αποτρεπτικό το να προσπαθήσουν να μάθουν τόσα πολλά ονόματα, αν μπεις στην ιστορία, θεωρώ ότι τους μαθαίνεις εύκολα. Τις παράλληλες ιστορίες τις θεωρώ κι αυτές στα συν. Το ότι συνεχώς κάτι εμφανίζεται που τα ανατρέπει όλα, οι έντονες και μεγάλες ανατροπές φυσικά που σου αλλάζουν πλεύση κάθε τόσο στα σενάρια. Τα σενάρια που αναγκάζεσαι να κάνεις για να μαντέψεις τη συνέχεια… Η αγωνία… το ότι δεν ξέρεις τι θα συμβεί παρακάτω…»
8. Με βάση τα παραπάνω, αντιλαμβάνομαι ότι έχεις δηλαδή επαφή με τους αναγνώστες!
Απάντηση: «Ναι, μεγάλη. Είμαι μαθημένη νομίζω να μιλάω στους άλλους, δεν είναι κάτι προσποιητό. Καθημερινά, μου στέλνουν πολλά μηνύματα αναγνώστες για να μου εκφράσουν την αγάπη τους, τον θαυμασμό και την εκτίμησή τους, ακόμη και την άποψή τους για τα βιβλία μου ή και το πρόβλημά τους. Είναι μεγάλη ευτυχία, όταν σου λέει κάποιος, που δεν γνωρίζεις, ότι διαβάζοντας αυτό που του πρόσφερες τον βοήθησες να ανταπεξέλθει σε μία δύσκολη στιγμή της ζωής του και δεν είναι μόνο μία φορά που μου έχουν πει κάτι τέτοιο. Νιώθω συγκίνηση που έστω και με αυτόν τον τρόπο μπορώ να κρατήσω συντροφιά στον άλλο, να τον βοηθήσω σε κάτι. Είναι μαγικό να μαθαίνεις ότι βοήθησες έναν άνθρωπο που δεν έχετε ιδωθεί ποτέ. Εύχομαι, σε ανάλογες περιπτώσεις, να καταφέρω να "βοηθήσω" όσους περισσότερους μπορώ».
9. Αναφέρεται κάμποσες φορές στο βιβλίο, από έναν χαρακτήρα, μία συγκεκριμένη φράση, που αφορά την αδικία. Τελικά είναι εφικτό κάποιος να διορθώσει κάποια αδικία; Πρέπει να είναι επιδίωξή μας; Σε έχουν αδικήσει ποτέ;
Απάντηση: «Νομίζω ότι η αδικία είναι κάτι που δύσκολα ανέχεται κάποιος. Ούτε ο Θεός τη συγχωρεί. Τη φράση αυτήν που αναφέρεις, την επαναλάμβανε συχνά ο πατέρας του Άλκη, θέλοντας να την εντυπώσει στο συνειδητό και υποσυνείδητο του γιου του, ώστε να μην επαναλάβει -πιθανόν- τα δικά του λάθη.
Ναι! Την αδικία θα πρέπει να επιδιώκουμε να την διορθώνουμε, εάν βαραίνει εμάς. Το «συγγνώμη» ή η συγχώρεση λειτουργεί υπέρ μας, κάνει καλό στην εξέλιξή μας. Δεν μπορούμε να διορθώσουμε, σαφώς, όλες τις αδικίες, αλλά αυτές που μπορούμε, καλό θα ήταν να κάναμε έναν κόπο. Ναι, φυσικά και έχω αδικηθεί και έχω αδικήσει. Σε όλες τις φορές που θεωρούσα πως είχα λάθος, ζήτησα "συγγνώμη". Και οφείλω να ομολογήσω ότι έχει συμβεί και από την άλλη πλευρά προς το πρόσωπό μου. Δεν μπορώ να πω βέβαια ότι συνέβη όλες τις φορές που έπρεπε, αλλά δεν έχει σημασία. Πάντα στο τέλος, όπως και να ‘χει, δικαιώνεσαι με κάποιο τρόπο και για κάποιο λόγο, η ζωή έχει την τάση να με δικαιώνει. Είμαι ευγνώμων για όσα έχω!»
10. Έχεις αγαπημένο χαρακτήρα στην Αναπνοή; Και πες μας μερικά πράγματα γι’ αυτόν.
Απάντηση: «Δεν έχω έναν, έχω αρκετούς, γιατί είναι πάρα πολλοί. Βέβαια, σε κάποιους έχω μία παραπάνω αδυναμία. Θα αναφέρω από το πρώτο μέρος και είναι ο Πέτρος και ο Άλκης. Βάζω πρώτο τον Πέτρο, επειδή είναι λίγο… ιδιαίτερος.
Είναι νευρικός, έχει άγνοια φόβου, είναι αθυρόστομος και δεν νοιάζεται για κανέναν… Όμως, κάνοντας ένα μικρό σπόιλερ, δεν είναι έτσι χωρίς λόγο.
Ο Άλκης είναι άλλο πράγμα και του έχω κι εκείνου αδυναμία για διαφορετικούς λόγους. Ο Άλκης θα ήταν ο Πέτρος αν η ζωή του είχε εξελιχθεί διαφορετικά. Οι δύο αυτοί χαρακτήρες, έχουν έναν κοινό παρονομαστή: Ο πρώτος άδραξε την ευκαιρία που του δόθηκε κάποτε, ενώ ο δεύτερος αρνήθηκε όποια ευκαιρία. Οπότε βλέπουμε παρόμοια γεγονότα με διαφορετική εξέλιξη. Σε αντίθεση με τον Πέτρο –που υπήρχαν, έστω, λιγοστοί αναγνώστες που τον αντιπαθούσαν– τον Άλκη δεν τον αντιπαθείς, παρόλο που έχει ένα κακό: είναι παρορμητικός και πάνω στον παρορμητισμό του κάνει βλακειούλες. Όπως και να ‘χει όμως, είναι συμπαθής για πολλούς λόγους. Έχει έντονο το αίσθημα της δικαιοσύνης μέσα του, μεταλαμπαδεμένο από τον πατέρα του και πάντα θέλει να κάνει το σωστό. Και όσο κι αν τον πονάει κάτι, θέλει ο καθένας να παίρνει αυτό που του αξίζει. Δυναμικός, ετοιμόλογος, και δεν κολλάει να τα βάλει με όλους στο όνομα της αγάπης του.
Οι βασικοί χαρακτήρες της σειράς, είναι πάνω από πενήντα(50) οπότε στα υπόλοιπα μέρη έχω κι άλλους πολύ πολύ αγαπημένους. Γενικώς, ανάλογα με το στόρι και τις εξελίξεις αποκτώ κι εγώ "εμμονή" με κάποιον χαρακτήρα. Όμως, υπάρχει ένας που για πολλούς λόγους, τον έχω ψηλότερα απ’ όλους τους άλλους. Δεν θα πω ποιος!»
11. Και μιας και μιλήσαμε για αγαπημένους χαρακτήρες. Υπάρχει αγαπημένο βιβλίο της Μιας Αναπνοής; Που να του έχεις παραπάνω αδυναμία, ίσως;
Απάντηση: «Κάθε βιβλίο έχει λάβει την ίδια αγάπη από εμένα. Το πρώτο μέρος, η αρχή όλων, είναι διαφορετικά μέσα στην καρδιά μου, διότι αποκεί ξεκινούν όλα και κανείς δεν φαντάζεται πώς καταλήγουν στη συνέχεια. Το πρώτο μέρος είναι έρωτας, σε μυεί στον κόσμο της Αναπνοής αλλά σου αφήνει πολλά ερωτηματικά, καθώς τελειώνει εντελώς διαφορετικά απ’ ό,τι άρχισε. Σίγουρα, έχω μία παραπάνω αδυναμία στα υπόλοιπα μέρη -αυτά που με δυσκόλεψαν και περισσότερο- και που είναι πιο σκοτεινά. Αν πρέπει όμως να ξεχωρίσω κάποιο, έστω και λίγο, αυτό είναι μάλλον το 5ο βιβλίο, το Prequel της σειράς. Είναι το πιο διαφορετικό και εξηγεί από την αρχή τι συνέβη για τους περισσότερους -αν όχι όλους- χαρακτήρες των βιβλίων. Στην ουσία, κάνουμε μία παύση από το "τώρα", σε μία στιγμή που δεν το περιμένει κανείς, και γυρίζουμε αρκετά χρόνια πίσω, επιστρέφοντας και πάλι στο σημείο που σταμάτησε το 4ο βιβλίο. Είναι πολύ σημαντικό μέρος και δίνει πολλές απαντήσεις. Αν δεν διαβάσει κάποιος το Prequel, δεν μπορεί να πάει παρακάτω».
12. Η σειρά σου, πραγματεύεται έντονα τον ψυχολογικό παράγοντα και δίνεις μία ψυχογραφική χροιά σε πολλά σημεία. Επίσης, δίνεις πολύ μεγάλη έμφαση στο κάρμα. Ποια είναι η δική σου στάση; Απάντηση: «Κανείς δεν είναι τέλειος! Κάθε χαρακτήρας, είτε είναι επηρεασμένος από κάποιο τραυματικό γεγονός ή εξαιτίας κάτι άλλου, είναι όμως αληθινός. Δεν μου αρέσουν οι τέλειοι χαρακτήρες στα βιβλία, στις ταινίες ή στις σειρές –που λατρεύω παρεμπιπτόντως. Κανείς άνθρωπος δεν έχει μόνο μία πλευρά, δεν είναι επίπεδος. Όλοι έχουμε κάνει λάθη, έχουμε πληγώσει, έχουμε πληγωθεί κ.ο.κ.. Ανέκαθεν, έλεγα στους αναγνώστες, να μην βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα. Κανείς δεν είναι απόλυτα καλός - κανείς δεν είναι απόλυτα κακός, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Ο Άλκης και ο Πέτρος, οι δύο βασικοί ανδρικοί χαρακτήρες του πρώτου βιβλίου, πιστεύουν πως όλα είναι προκαθορισμένα κι ότι υπάρχει μία προδιαγεγραμμένη μοίρα. Τώρα που το σκέφτομαι και ο Χρήστος το πιστεύει αυτό. Εγώ δεν είμαι αυτής της άποψης. Πιστεύω στο "Όλα γίνονται για κάποιο λόγο", αλλά η ζωή μας είναι οι επιλογές και ο καθρέφτης μας. Τη μοίρα μας τη φτιάχνουμε μόνοι μας».
11. Τι είναι για σένα το σημαντικότερο στη ζωή; Απάντηση: «Αν σου απαντούσε ένας συγκεκριμένος χαρακτήρας του βιβλίου θα σου έλεγε: "Η εξουσία και το χρήμα".
Για μένα είναι η αγάπη. Εκείνη υποκινεί τα πάντα, αυτή είναι η μεγαλύτερη αρετή του ανθρώπου που πρέπει να υπηρετεί. Να βοηθάς τον διπλανό σου, να ακούς το πρόβλημά του, να ενδιαφέρεσαι γι’ αυτόν. Να αγαπάς τον ίδιο σου τον εαυτό, γιατί αν δεν αγαπάς εσένα, δεν μπορείς να αγαπήσεις κανέναν. Να λειτουργείς με βάση την αγάπη κι όχι με γνώμονα την κακία και τον δόλο. Να αγαπάς με τη ψυχή σου… οτιδήποτε. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που λένε το "σ’ αγαπώ" σπάνια, επειδή θεωρώ ότι είναι το πιο όμορφο πράγμα που μπορείς να πεις σε κάποιον, ακόμη και στον εαυτό σου. Οι άνθρωποι μάθαμε να βρίζουμε ή να κατηγορούμε κάποιον, μας φαίνεται πιο φυσιολογικό αυτό από το να λέμε "σ’ αγαπώ". Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο θα πρέπει να μας φοβίζει η αγάπη! Όπως είχε πει και ο Άγιος Αυγουστίνος : "Η αγάπη είναι η ομορφιά της ψυχής"».
13. Μίλησε μας για τα μελλοντικά σου σχέδια.
Απάντηση: «Δεν κάνω σχέδια, αφήνω τα πράγματα να έρθουν όπως είναι να έρθουν, σαφώς όμως με την δική μου συμβολή. Διανύουμε δύσκολους καιρούς και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να παραμένουμε με το κεφάλι ψηλά και να κοιτάμε το αύριο με αισιοδοξία. Σίγουρα, βρισκόμαστε στον δρόμο για την έκδοση του δεύτερου μέρους της σειράς που, καλώς εχόντων των πραγμάτων, έχει δρομολογηθεί για τον Δεκέμβριο, καθώς δεν θέλουμε να καθυστερούμε πολύ. Οι αναγνώστες είναι ανυπόμονοι.
Το πιο σίγουρο όμως απ’ όλα, όσον αφορά τα σχέδιά μου είναι πως, πάντα θα κάνω αυτό που με εκφράζει και με κάνει να αισθάνομαι όμορφα! Η δημιουργία είναι αγάπη!»
(Μια Αναπνοή/Barcelona series)
Μια Αναπνοή Ι
«Μπορείς να ζήσεις χωρίς Ανάσα;»
(Μέρος Α’)
Περίληψη
Ο Άλκης, γνωρίζει τη Δανάη στις διακοπές του στο Παρίσι.
Ο έρωτάς τους κεραυνοβόλος από το πρώτο λεπτό, μα τα βήματά τους χωρίζονται γρήγορα αφού η Δανάη εξαφανίζεται από τη ζωή του χωρίς καμία δικαιολογία.
Κι όμως, η μοίρα έχει άλλα σχέδια και μετά από οχτώ μήνες, τη συναντά ξανά στην Αθήνα, όπως δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Σαν γυναίκα του θείου του, του Τηλέμαχου.
Και τότε, ξεκινά μία μάχη ανάμεσα στη λογική και στη καρδιά. Τι θα επικρατήσει;
Η γνωριμία τους όμως, γίνεται η αφορμή για να έρθουν στην επιφάνεια δεκάδες μυστικά.
Ζωές που ενώνονται, δαίμονες που ξυπνούν...
Τα πάντα αναιρούνται και όλα ανατρέπονται!
Ζώντας μια παράνοια, ανάμεσα σε ψέματα, δολοπλοκίες και μυστικά, όλοι, προσπαθούν να πάρουν... Μια Αναπνοή!
Όλα ξεκινούν αποδώ... κανείς δεν ξέρει πώς θα τελειώσουν.
"Δεν πρόκειται για μια απλή ιστορία αγάπης, γι' αυτό... μη βιαστείς να βγάλεις συμπεράσματα!"
(από το οπισθοφυλλο)
